به گزارش سفیر افلاک، درهفته اخیر تهران میزبان نشست سه جانبه ایران، روسیه و ترکیه بود ؛ پوتین و اردوغان به تهران سفر کرده اند. در مورد این سفر گفتنی های بسیاری نهفته است، یکی آن ها بزرگترین رخداد دیپلماسی منطقه ای است.

مولفه قدرت؛ از جمله عوامل اصلی است که باعث می شود یک کشور در عرصه منطقه ای وبین المللی به منافع خود دست یابد. عوامل مختلف و زیادی در افزایش یا کاهش قدرت نقش ایفا می کنند. اما در اینجا مسئله ای که برای ما مهم است، ژئوپلتیک یا همان جغرافیای سیاسی می باشد. «دانیل یرگین» مدیر شورای روابط خارجی و انجمن انرژی آمریکا، مسئله انرژی را از مهم ترین مولفه های قدرت برای کشورها می داند. به ویژه آنکه نیاز تمام کشورها روزبه روز به انرژی بیشتر شده و از طرفی دیگر منابع انرژی روزبه روز کمتر می شود.

نیاز به گفتن ندارد که در میان تجارت های جهانی، بیشترین سطح مبادلات در حوزه مبادلات انرژی است. بازهم نیاز به گفتن نیست که ایران ما منبع سرشار نفت و گاز بوده و روسیه نیز در حوزه گاز طبیعی در رتبه نخست جهان قرار دارد و ترکیه نیز با توجه به موقعیتی که دارد، از مراکز مهم انتقال انرژی در جهان است.

سناتورهای آمریکایی در سال ۲۰۱۱ معتقد بودند که تحریم های اقتصادی ایران به ویژه تحریم های نفتی، زمانی خودبه خود دچار فروپاشی می شوند که ایران با توجه به منابع سرشار، به عنوان یکی از بازیگران اصلی انرژی جهانی نقش آفرینی کند.

در این میان ایران در یک همکاری و همبستگی منطقه ای با کشورهای آسیایی علاوه بر اینکه می تواند از شر تحریم ها خلاص شود، می تواند تعیین کننده نرخ مبادلات تجاری انرژی باشد. به زبان ساده؛ ایران می توان بگوید مبادلات انرژی با ارزی غیر از دلار انجام شود. همه می دانند که تحریم ها تنها در صورتی اثرگذار است که دلار به عنوان ارز تجاری مورد استفاده قرار گیرد و زمانی که بتوان از انحصار این ارز آمریکایی خارج شد، دیگر تحریم ها بی اثر خواهدشد .

جمهوری اسلامی ایران همیشه به دنبال رهایی از تحریم بوده و بارها راه مذاکره امتحان شد و نتیجه نداد. بد نیست یک بارهم مدل تغییرات اقتصادی بین المللی براساس منطقه گرایی را تجربه کنیم.

همایون رهبران، تحلیلگر سیاسی